Deelname aan de Milano - Taranto motorrally in Italië, juli 2007 (de meeste afbeeldingen kun je aanklikken voor groot formaat)
Paestum naar Castrovillari, 257km en totaal 302km naar het hotel De eindstreep lag deze middag in Castrovillari, maar daarna moesten we nog 45km doorrijden naar het hotel in Spezzano
Albanese Terme. (Terme duidt vaak op bronnen). Dit hotel bleek uit een aantal gebouwen te bestaan die tegen een heuvel waren
gebouwd. De kamer waar ik sliep moest ik deze keer met Jan en Lex delen. Geen probleem. De kamer was eenvoudig en had iets
weg van een appartement met keukentje en aparte badkamer. Volgens Lex heb ik die nacht een heel bos omgezaagd. Niet zo
verwonderlijk, want ik heb héél diep geslapen. Zelf kon ie er trouwens ook wat van. Had wat weg van een Engelse éénpitter
met zijkleppen!!
Donuts bij aankomst
Een hapje voor we achter de sleutel aangingen
De ambulanceploeg die ons begeleidde
In dit bijgebouw was onze kamer
Meestal begon het diner om 20.30 of 21.00 uur. Buiten bij het zwembad stonden de tafels
opgesteld. Wederom een echte zangeres en later werden we verrast door het optreden van een Italiaanse kopie van Prince,
zij het dat het kruis van zijn broek ergens tussen zijn enkels bungelde. Heel cool dus. Zijn vrouwelijke
danspartner had een ongelofelijk kort rokje aan. Vreemde combi, maar dansen konden ze!! De motorrijders die uit het
gezelschap werden geplukt, om met deze professionals te dansen, konden er gelukkig ook wat van en hielden onze eer
hoog ;-)) Gelukkig zat ik zo ver van de dansvloer, dat de kans dat ik op de vloer gevraagd zou worden vrij gering
was. Oefff.... Hier trouwens nog een kort filmpje van het dansende stel.
Zwembad
Dansen, let op het rokje
Gelukkig kon deze Zwitser (Triumph Scrambler) er wat van
vlnr: Maud, Hendrika, Annet, Janette
vlnr: Janette, Nel, Joop
vlnr: Lex, Jos, Marijke
Hieronder nog een paar foto's van 2 opmerkelijke zijspan combinaties.
Benelli 500 quatrocilindri met zijspan (1978). Het jonge meisje in het zijspan zat
ruim 2000km op haar knietjes in het bakje
Gilera SS 500cc (1934), kenteken uit Monaco
De mannen van team Tuzi hielpen de Italianen bij pech
Rot starten De volgende ochtend voor de start van de laatste rit naar Taranto had ik nog een klein probleem. Hierdoor scoorde ik
weer aardig wat strafpunten. Normaal startte ik mijn motor zo'n 5 minuten voordat ik moest vertrekken. Dat kon, omdat ik
mijn motor steeds erg vlot aan de praat had. Eerste of tweede trap: lopen!! Deze ochtend lukte het niet. Er drupte benzine
uit de aansluiting tussen uitlaat en uitlaatbocht. Dit heb ik nooit eerder meegemaakt en wist ook niet gelijk waar dat door
kwam. Tot Lex mij uitlegde dat de motor verzopen was. Ik had het reserve-benzine kraantje 's nachts open laten staan, ....
stom, stom, stom. Bougies eruit, even lopen met de motor in de 2e versnelling. Ondertussen maakte Jan de bougies schoon met
een droge doek en een borstel. Bougies opnieuw gemonteerd, Lex nam plaats op het zadel en na enkele meters duwen startte de
motor met een geweldige knal en twee gigantische zwarte pluimen uit de uitlaat. Onmiddellijk hierna liep de motor volkomen
normaal. Maar door dit geintje was ik wel 7 minuten te laat bij de start, met alle gevolgen voor het klassement.
Laatste etappe, Spezzano Albanese Terme naar Taranto, 260km De laatste etappe voerde ons van Spezzano Albanese Terme naar Taranto over 260km.
De ochtend stop was aan het strand in Lido di Metaponto, maar in onze leren pakken was het moeilijk verkoeling te vinden.
Ik bleef zoveel mogelijk in de schaduw en dronk per stop minstens 2 flesjes water. Nadeel was dat al dat water ook weer
afgevoerd moest worden ...... ;-) Maar dat is dan weer beter dan een tekort aan vocht door de hitte.
Lido di Metaponto aan het strand
De lunchstop was georganiseerd in een soort oude boerderij. Dit complex was in het verleden al voor alles gebruikt. Als
boerderij, maar ook voor opslag van oogsten en wijn. De geroosterde broodjes, gedrenkt in olijfolie en belegd met stukjes
smakelijke tomaat doen mij nu nog watertanden. Als je die geproefd hebt, lust je nooit meer de tomaten uit de Nederlandse
supermarkt.
De "boerderij"
De overheerlijke broodjes
Nog een foto van de lekkere broodjes
Let op de dikke muren
en sommigen rookten een pijp ....
Op naar Taranto Na onze buiken rond gegeten te hebben gingen we voor de "grande finale" in Taranto. Dit was nu niet ver meer.
Ik heb nog een keer extra getankt om er zeker van te zijn Taranto zonder verdere onderbreking te halen. Aan de rand van de
stad werden we opgevangen en onder begeleiding reden we naar een plein waar we moesten stoppen. Dit was ca. 1km van de
officiële finish. Kees vertelde mij dat we vervolgens op startnummer moesten vertrekken en die laatste kilometer moesten we
zo hard mogelijk over de boulevard scheuren. Daar zouden we aan het eind officieel worden afgevlagd. Kees vertelde
er wel fijntjes bij dat er weinig remweg was aan het einde van de boulevard!! Daar heb ik rekening mee gehouden. Ik heb die
laatste kilometer écht vol gas gegeven, maar kneep ook op tijd in de remmen om aan het einde niet in de problemen te komen.
Let op de stickers op de richtingborden: Taranto komt in zicht
Taranto, gehaald!! Tegenlicht opname op het plein voordat we de laatste kilometer
over de boulevard konden blazen
Aan het einde van de boulevard Vittorio Emanuele stond een official met een grote geblokte GP vlag. Einde van een geweldige
rit die ons 2.105km door Italië voerde. Eerst werd er nog gefeest op het plein na de finish. Iedereen die het gehaald had was super, superblij!!
Ik werd aangesproken door een Italiaanse Morinisti (in Moto Morini T-shirt duidelijk als zodanig herkenbaar). Hij vroeg mij
het hemd van het lijf over mijn motor. Hij sprak geen Engels, ik geen Italiaans, toch begrepen we precies de vragen/antwoorden
opmerkingen van elkaar! Nadat iedereen de eindstreep had gehaald ging de hele groep naar het hotel in Massafra. Hier waren
we die dag al doorheen gereden. Hoewel de organisatie van de hele week geweldig was geweest liet men nu toch enkele flinke
steken vallen. De groep begon ongeorganiseerd te rijden, maar er bleken achteraf enkele rijders met pech te staan op het
eerste plein. Niemand die daaraan gedacht had. Deze zijn dus ook niet officieel afgevlagd. Dat had toch wel opgemerkt moeten
worden. Toen de groep al richting Massafra reed en de pechvogels weer op stoom kwamen was iedereen inmiddels weg. Zij wisten
vervolgens niet waar zij heen moesten. Gelukkig stopte een Italiaanse automobilist en hij is deze geluk-bij-een-ongeluk rijders
voorgegaan naar Massafra. Ondertussen reed de groep naar Massafra en sloeg nog een verkeerde weg in.
De hele club kon weer omkeren toen duidelijk werd dat dat de
verkeerde weg was. Uiteindelijk kwam de groep aan in Massafra. Het eerste dat de Nederlanders deden was de motorfietsen
en Messerschmidt in de vrachtwagen te laden. De vrachtwagen zou om 01.00uur gaan rijden. Na het laden gingen we de sleutel
halen en ons douchen.
Net door de finish (witte helm, recht onder de lantaarnpaal)
Felicitaties voor Floor en Roel (77). Let op de drie Duitsers op Moto Morini: 89, 90, 91
De officiële finish aan het einde van de boulevard in Taranto
Feestje van een Vespa team
Drukte op het plein na de officiële finish
Mijn Moto Morini 3½ Touring uit 1973 heeft de 2.105km probleemloos afgelegd.
Niet goed te zien: het vuil van Pescara nog op de uitlaat
4 Condor mannen. Ik heb ze op nummer gezet: vlnr 83-84-85-86 ;-)
Voor het hotel inpakken en wegwezen, maar ....
.... eerst nog dineren ....
........
.... en de prijzen verdelen
Gespannen blikken
prijsuitreiking, vlnr: onbekend, Teus, Stefan, Tony
Beker en lito voor alle deelnemers, de winnaars per klasse ontvingen een grotere beker, terecht!!
opdruk
In mijn verslag heb ik enkele deelnemers niet genoemd. Die wil ik hierbij alsnog bedanken voor
hun inzet: Pieter en Annie, de efficiënte helpers in de gele bus. Menige pechvogel hielpen zij verder en voorzagen hen
altijd van een fles water. Natuurlijk ook dank aan Lex en Jan van de witte bus en Erik in de volgwagen. Het was toch een
stuk relaxter rijden in de wetenschap dat deze personen achter je reden en je in geval van pech (of benzine tekort) verder
zouden helpen. Gelukkig zag ik jullie meestal alleen bij het ontbijt of het diner, maar toch bedankt!!
Nederlandse deelnemers aan Milaan-Taranto 2007: Cees & Annette, Jos & Hendrika, Jelle & Maud, Herman, Erik, Teus & Riet, Cees, Roel, Marc & Nel, Floor & Marijke, Tony,
Bas Jan, Niek, Henk, Rob, Joop & Janette, Joop, Ellis & Ria, Wim, Rik, Loek, Theo & Yvonne.
De technische en morele ondersteuning werd verzorgd door:
Lex, Jan, Pieter, Annie, Erik.
Met dank aan Jaap en Ellen, die e.e.a. vanuit "HQ Weesp" perfect hebben georganiseerd.
Weer thuis! Let op de motor: nog steeds smerig van de tocht door Pescara
Index