|
|
| Historie van Milaan-Taranto |
 |
Tussen 1919 en 1925 werd
jaarlijks de Milaan-Napels straatrace georganiseerd. Vanaf medio jaren '30 werd dit parcours verlengd tot
Milaan-Taranto. Met een onderbreking tussen 1940 en 1950 werd deze lange afstandsrace tot 1956 16 maal verreden.
De ongeveer 1.300km werden bijna non-stop afgelegd in zo'n 12 uur tijd. In 1955 boekte Bruno Francisci de
overwinning op een Gilera 500/4. Hij had de afstand afgelegd in 11 uur, 5 minuten en 25 seconden, een gemiddelde
snelheid van 126,234 km/u. En dat op de openbare weg! Vanaf 1956 werd de race verboden door de almaar toenemende
snelheden en onveiligheid. Dat gold trouwens ook voor de autorace "Mille Miglia". In de jaren '50 van
de vorige eeuw reden er coureurs met Moto Morini. Hiervoor had de fabriek speciaal de "Rebello" 175cc
ontwikkeld. De Italiaanse coureur Mario Preta legde op zijn Moto Morini Rebello (175cc) de afstand af in 12.08'.45''.
Resultaten Moto Morini tijdens de Milaan-Taranto races
Vanaf het begin van de jaren '50 van de vorige eeuw waren de meeste Moto Morini motorfietsen voorzien van een 175cc
4-takt 1-cilinder motor. In '53 of '54 kwam de fabriek met de Rebello, een 175cc racer beschikbaar voor privé rijders.
Daarmee sloeg de fabriek meerdere vliegen in 1 klap: een racer voor privé rijders waarmee de betrouwbaarheid van het merk
kon worden aangetoond. In geval van goede resultaten zou dit de naamsbekendheid en het imago (betrouwbaar!) positief beïnvloeden.
Vanaf 1954 werden met de Rebello uitstekende resultaten behaald. In 1956 - het laatste jaar van de Milaan-Taranto wegrace - werden
zelfs de plaatsen 1, 2 en 3 bezet in het eindklassement van de 175cc klasse. Een uitmuntend resultaat natuurlijk!
|
2012: 75e jaar Milaan-Taranto |
 |
 |
 |
 |
Boven de winnaars 1937-1956 van de 500cc klasseLinks een routekaart uit de jaren
'50 met de stempelposten. De afstand die toen werd afgelegd, afhankelijk van de route, was steeds max. 1.400km |
175cc Rebello |
Milano - Taranto 1954, 175cc klasse
|
| Plaats |
Coureur |
Merk |
Tijd |
Gem. snelheid |
| 1. |
P. Maranghi |
Mondial |
13.19'09" |
96,777km/u |
| 2. |
G. Ridenti |
Mondial |
13.45'05" |
|
| 3. |
P. Tramelli |
Morini |
13.49'11" |
|
| Milano - Taranto 1955, 175cc |
| 1. |
Mario Preta |
Morini |
12.08'45" |
115,265km/u |
| 2. |
Osvaldo Perfetti |
Bianchi |
12.36'19" |
|
| 3. |
Walter Tassinari |
Morini |
12.43'21" |
|
| Milano - Taranto 1956, 175cc |
| 1. |
Franco Franceschini |
Morini |
12.18'31" |
105,091km/u |
| 2. |
Virgilio Campana |
Morini |
12.23'54" |
|
| 3. |
Giampiero Zubani |
Morini |
12.37'38" |
|
De stijgende lijn is meer dan duidelijk:
1954, een 3e plaats, 1955 1e en 3e, 1956: 1e, 2e en 3e! |
|
Tegenwoordig
Vanaf 1986 organiseert 'Moto Club Veteran San Martino' de rally Milaan-Taranto. Nu is de route van ±2.000km opgeknipt
in 6 etappes van zo'n 350km. De eerste etappe start net als de vroegere wegrace om middernacht. Daarna wordt er gelukkig
alleen overdag gereden. Snelwegen worden vermeden. De hele route voert over secun-daire wegen door de mooiste streken van
Italië. De verzorging onderweg is perfect, de hotels zijn uitstekend. Er wordt gereden in diverse klassen, naar inhoud
van de motor. Voorts kun je meedoen in de Sportklasse. Deelnemers hieraan rijden voor een (regel-matigheids) klassement.
Het gaat er niet om als snelste ergens aan te komen, nee, belangrijk is om op tijd te vertrekken van de plaatsen waar
gepauzeerd wordt. Eén maal per dag is er een behendigheidsproef. |
Hiermee zijn bonuspunten te scoren die meetellen voor het klassement. Naast de Sportklasse is er de
gastronomische klasse. Deze deelnemers rijden de route, genieten en maken gebruik van de faciliteiten. In tegenstelling
tot wat je van Italianen zou verwachten is Milaan-Taranto uitstekend georganiseerd. Naast technische ondersteuning rijdt
er voor het ergste geval een bezemwagen en zelfs een ambulance mee.
Voorbereidingen
Na aanmelding via de Aermacchi Club in december 2011, werden de deelnemers voor Milaan-Taranto 2012 ergens in maart bijeen
geroepen in Heusden. De grootte van de groep Nederlandse deelnemers: 16 personen. Vergeleken met 2007 leek het deelnemersveld
iets internationaler geworden. Destijds reden hoofdzakelijk Italianen, Duitsers en Nederlanders mee. Nu stonden er rijders van
méér nationaliteiten aan de start zoals Engelsen, Canadezen, een Australiër en een Zweed. Begin juni ontving ik algemene gegevens
van de Aermacchi Club over Milaan-Taranto 2012. O.a. werd gemeld dat de startnummers op de officiële site gepubliceerd waren.
Mijn nummer: 117. Als ik 1-1-7 optel krijg ik een '9'. Ik heb eens opgezocht waar de 9 voor staat en kwam dit citaat tegen:
"Het Nummer 9 geeft een persoon het vermogen subtiel te zijn. Het wordt vertegenwoordigd door
Guru Teg Bahadur en de Kwaliteit van Kalmte.
Het is gemakkelijk voor een 9 om in te voelen met wat werkelijk gebeurt".
| De inschrijving |
Medio april ontving ik een
mailbericht van Claudia van de Italiaanse organisatie 'Moto Club Veteran San Martino', dat mijn deelname geaccepteerd was.
Hierna heb ik de 'oude' gele borden van 2007 opgediept en nieuwe plakcijfers van 15cm aangeschaft. Deze gele borden duiden
op deelname in de 'sportklasse'. Hieraan is een klassement gekoppeld. Ik was benieuwd of ik het in 2012 - met de ervaring
van 2007 - beter kon doen dan destijds. Motoren van vóór 1960 krijgen witte startnummers. |
 |
| |
De etappes voor Milaan-Taranto 2012: |
Startnummer uit 2007,... |
I |
Milano - Vicenza: |
337km |
1e etappe start vanaf middernacht. Langs de linkeroever van het Gardameer.
Op weg naar Vicenza één berg van 1150m. |
...het nieuwe hieronder |
II |
Vicenza - Florence: |
352km |
Vanaf Vicenza dagetappe's. Redelijk vlakke etappe. Laatste 100km: 2 cols van 1173 en 1020 meter. |
 |
III |
Firenze - Pomezia:
(Rome) |
373km |
Onderweg een aantal heuvels,
waarvan de hoogste zo'n 800 meter. |
IV |
Pomezia - Caserta:
(Napels)
|
338km |
O.a. langs de kust bij Rome. |
 |
V |
Caserta - Matera: |
377km |
Een vijftal passen door de Apenijnen. Hoogte maximaal
1150 meter. |
VI |
Matera - Taranto: |
142km |
Duidelijk kortere en vlakke rit. |
| |
Totaal: |
1919km
|
|
Deelnemers met een Moto Morini
Uit de deelnemerslijst op de officiële website van de organisatie blijkt dat er 9 deelnemers met een Moto Morini hebben
ingeschreven: 1 Corsarino (50cc), 1 Corsaro (125cc). Opmerkelijk dat er dit jaar géén Morini's meerijden in de 175cc klasse.
In die andere klassieker, de Moto Giro d'Italia zijn het vaak de Morini 175cc rijders die de prijzen binnenhalen. Het
deelnemersveld bestaat totaal uit:
155 solo-motoren, 22 scooters, 4 zijspan combinaties en 31 (moderne) motoren in de gastronomische klasse.
In 'mijn' klasse, de 350cc, rijden maar liefst 7 (!) van de 15 deelnemers, ofwel 47% op een Moto Morini 3½. Beter bewijs dat de
Morini 350 uiterst geschikt is voor deze rally is er haast niet. Niet alleen is de motor erg betrouwbaar, hij stuurt ook nog eens
messcherp!
|
|
 |
 |
Hierboven en onder wat foto's van preventief onderhoud: het
wisselen van de tandriem. |
 |
 |
Technische voorbereidingen
Wim had voor mij een nieuw Mitsuboshi tandriempje gescoord. Tegenwoordig lastiger om aan te komen sinds
de importeur niet meer aan particulieren verkoopt. Het riempje was het laatst vernieuwd in 2007 en heb ik nu nu
preventief vervangen. De oude zag er nog prima uit! Verder is de ontsteking zo'n 5o
later gezet, om gepingel van de motor te voorkomen. De Morini wil 98-100 RON benzine, maar 98 octaan is in Italië niet
te vinden. Waarschijnlijk tank je er Euro 95, maar zelfs dat kon ik in 2007 niet vaststellen bij het gebrek aan
aanwijzingen op de pomp. Voor de etappes in de bergen had ik daarom 'octaanbooster' ingeslagen. Verder ook een
mini-jerrycan van 2 liter voor het geval die ene pomp net iets verder weg was. Banden, remkabels, remmen, ketting,
verlichting waren allemaal prima in orde. |
|
|
